Agressie

Ik vraag ernaar in ieder oudergesprek dat ik in mijn trajecten als jongerencoach voer: agressie bij kinderen. En vaak is het voor ouders de allereerste keer dat ze er eerlijk over zijn. De eerste keer dat ze vertellen over hoe erg het echt is. Over de wanhoop en de machteloosheid. Hoe ze alles geprobeerd hebben en de agressie en het geweld alleen maar erger worden. Geweld in gezinnen, zo denken heel veel ouders, dat is toch iets wat je op televisie bij Dr Phil ziet en wat je leest in krantenartikelen over multiprobleemgezinnen…? En dat terwijl heel veel kinderen agressief gedrag laten zien.

Het proces van escalatie, dat leidt tot agressie bij kinderen

Er zijn twee vormen van escalatie: symmetrische escalatie en complementaire escalatie. Symmetrische escalatie houdt in dat jij en je kind elkaars boosheid versterken. Het zijn de situaties waarin je van het ene verwijt in het andere terecht komt en dat op den duur niemand meer weet waar het het conflict nu eigenlijk over ging. Complementaire escalatie betekent dat de dreigementen van je kind ervoor zorgen dat jij de strijd opgeeft. Helaas werkt het niet zo: de eisen en dreigementen en agressie bij kinderen zullen hierdoor alleen nog erger worden. 

Het patroon van agressie doorbreken met liefdevol geweldloos verzet

Je agressieve kind weet inmiddels perfect hoe hij met een razende ouder moet omgaan. Maar hoe zit dat met een rustige liefdevolle vastbesloten ouder die zich geweldloos verzet? Ik voorspel dat ie zich daar geen houding mee weet. Dat kan ‘m een nog machtelozer gevoel geven en tegelijkertijd doorbreek je precies hier het patroon. Geweldloos verzet in het kort: een combinatie van vastberaden verzet – zonder dreigen en straffen – en positieve aanwezigheid – zonder toegeven. 

Hoe vaker het jou als ouder lukt om geweldloos te reageren op het geweld van je kind, hoe sneller er een einde komt aan de agressiviteit. Denk je maar eens in: hoeveel gemakkelijker is het om iemand aan te vallen die met hun vuisten zwaaien en schreeuwen, dan iemand die rustig zit?!

Kan jij wel wat hulp gebruiken bij de agressie van je kind? Wil je de ins en outs van geweldloos verzet leren? Zodat je weer vanuit liefde en verbinding op je kind kan reageren? Ik help je graag in een één op één traject.

Angst

"Ik durf het niet" of "Ik kan het niet." Deze zinnen klinken vaak door de gangen van het leven van tieners. Voor volwassenen kan het moeilijk zijn om de angst van jongeren serieus te nemen, vooral wanneer ze al als 'groot' worden beschouwd. Maar juist in deze levensfase zijn angsten heel normaal. Tieners maken enorme ontwikkelingen door, zowel in de pre-puberale fase (van 10 tot 12 jaar) als tijdens de puberteit, en angst kan daar een natuurlijk gevolg van zijn. Ze kunnen zich onzeker voelen en bang worden voor dingen waar ze eerder niet bang voor waren. Het is normaal dat tieners aarzelen en dingen spannend vinden, maar het is belangrijk dat ze niet worden belemmerd door hun angst.

Tijdens de pre-puberale fase tussen 10 en 12 jaar kunnen kinderen intense angsten ervaren. Als pubercoach hoor ik constant uitspraken als "dat kan ik niet." In zo'n situatie is het verleidelijk om te zeggen: "Natuurlijk kun je dat wel!" Maar het is belangrijker dat tieners zelf gaan geloven dat ze het kunnen. Dit begint met het aanmoedigen van hun eigen zelfvertrouwen.

Begrijpen wat de functie van bang is

Het is essentieel om te begrijpen waarom angst functioneert zoals het doet. Tieners zijn bezig om hun wereld te verkennen en hebben tegelijkertijd behoefte aan ondersteuning om zich veilig te voelen. In mijn werk als pubercoach onderzoek ik met tieners welke emoties ze ervaren en waar die vandaan komen. We kijken naar de functie van angst en bespreken of het normaal is om je angstig te voelen.

Er zijn verschillende manieren om met angst om te gaan. Een optie is om er niets mee te doen, maar we kunnen ook oefenen om de angst toe te laten en er vervolgens mee om te gaan. Samen zoeken we naar hulpmiddelen die kunnen helpen om met angst om te gaan, zodat tieners zich weer rustig en ontspannen kunnen voelen. Of het nu gaat om rustig ademen op een fijne plek of om de techniek van 'doe eens gek & shake it out', het belangrijkste is om het lichaam te gebruiken als een manier om spanning en angst los te laten.

Boosheid

Boosheid is één van de meest voorkomende struggles waarmee ouders & jongeren voor coaching mij komen. Veel van die ouders hebben een jongeren die startende puber is en waardoor aan de ene kant zelfstandiger en aan de andere kant heeft ie je nodig om de storm aan nieuwe gedachten en gevoelens te begrijpen. Het kan nogal dubbel voelen; het ene moment heeft je kind een ouder nodig die loslaat en het andere moment eentje die erg dichtbij is. En dan zijn er ook nog die ontploffingen… zo boos en brutaal is jouw kind tegenwoordig.

Zie je kind in wat ie écht voelt

Wat je taak als ouder van een puber is, is om je kind te zien. Zien voor wat ie écht voelt, aan de binnenkant. En dat kan alleen als je ietsje meer afstand neemt van je kind. Daarvoor is het fijn als je begrijpt dat het boze gedrag of de wispelturigheid van je kind geen pesten is, maar dat er altijd een naar gevoel onder ligt zoals machteloosheid, frustratie of verdriet. Doe je best achter het gedrag je kind te blijven zien en lief te hebben. Knuffel waar je knuffelen kunt, troost waar je troosten kunt, laat los wat je loslaten kunt. In vertrouwen en met liefdevolle aandacht voor je kind.

Aan de buitenkant boos, en aan de binnenkant…?

Om boze kinderen goed te kunnen helpen, ga ik eerst eens op zoek naar wat er bij boosheid aan de buitenkant nou eigenlijk aan de binnenkant aan de hand is. Zo kan je je machteloos voelen, gefrustreerd, verdrietig, woedend of verontwaardigd. Het ziet er allemaal uit als BOOS maar omdat het van de binnenkant anders zit kan een andere aanpak handig zijn.

Eerste hulp bij boosheid

Als ouder wil je natuurlijk weten wat jij op zo’n moment van grote boosheid kan doen. In de begeleiding bij mij leer ik je kind hoe ie wat er gebeurd in zijn binnenkant kan benoemen. Ook oefenen we met andere manieren om boosheid aan de buitenkant te laten zien. Jij als ouder leert hoe je er kan zijn voor je kind. Hoe je zijn gevoel serieus kan nemen door erkenning en troost te bieden.

Is één op één begeleiding (nog) niet nodig? Check dan mijn gratis e-book voor 3 praktische hands on tips voor eerste hulp bij boosheid. Heb je het vermoeden dat de boosheid van jouw kind vooral te maken heeft met een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen? Dan kunnen de templates beoefenen die jullie zeker een zetje geven!

Faalangst

Ik werk met ouders die bij hun kind een hele set aan klachten signaleren; iets met onzekerheid, angst, boosheid, buikpijn, schoolziek, vermijding en piekerende gedachten. En hun kind, dat maakt zich ook druk om van alles en nog wat. Ja om wat eigenlijk…? Hier hebben we te maken met faalangst.

Het lijkt misschien op een vage set aan klachten maar ondertussen hebben kinderen hartstikke veel last van hun faalangst. Het belemmert ze om nieuwe dingen te proberen en het levert een hoop stress op. Veel kinderen ervaren vooral angst voorafgaand aan taken op school (cognitieve faalangst), omgang met anderen zoals bij kinderfeestjes of spreekbeurten in de klas (sociale faalangst) of in het geval van sport- en gymlessen (motorische faalangst).

Het Overwinnen van Beperkend Denken

Kinderen met faalangst zijn bang dat ze – ondanks goede voorbereiding – op een mislukking afstevenen. Gedachten die ze vaak hebben, zijn “het zal wel niet gaan lukken” of “dat kan ik toch niet”. Kinderen met faalangst zijn vaak over- of onderpresteerders. De dagen of uren voordat ze aan een taak (moeten) beginnen zijn ze dan niet te genieten. Omdat ze zich verschrikkelijk voelen. Vaker wel dan niet zitten deze kinderen vast in een beperkend denken. In de beperking gaan ze ervan uit dat wat ze nu nog niet kunnen, nooit gaan kunnen.

Beklemmende overtuigingen

Bij doorvragen kom ik er regelmatig achter dat deze tiners vastzitten in beklemmende overtuigingen. Zoals:

“ik snap nooit helemaal ook maar íets van rekensommen, ik ga het nooit leren”
“ik val op school veelste veel op omdat ik veel grapjes maak en zo maak ik nooit vrienden””

Je ziet het al; pubers met faalangst focussen zich met name op de kans op mislukking in plaats van ontspannen bezig te zijn met nieuwe dingen leren.

Hooggevoeligheid

Bij alle tieners maar nog net iets meer bij hooggevoelige kinderen (hsp) komen er de hele dag door zintuiglijke prikkels (geluid, proeven, zien) & gevoelsmatige prikkels zoals sferen, gevoelens en energieën in grote getalen binnen. Kinderen raken overprikkeld als ze meer prikkels binnen hebben gekregen dan ze hebben kunnen verwerken. Best logisch eigenlijk. Hooggevoeligheid is soms lastig te pinpointen. Heb jij een kind dat koppiger lijkt dan andere kinderen? En dat opvliegender kan zijn dan anderen? Raakt jouw kind van slag door iets wat je totaal niet verwacht had? Dan kan je weleens te maken hebben met een hooggevoelig sensitief en wellicht ook temperamentvol kind.

Hooggevoeligheid kan resulteren in overprikkeling

Als wat er aan de buitenkant in gaat en wat er van binnen verwerkt kan worden niet in balans is, dan eindig je met een overprikkeld kind. En kinderen reageren grofweg op twee manieren op die overprikkeling: met overschreeuwen of met terugtrekken. Kinderen die overschreeuwen worden druk, stuiterend, rusteloos. Ze huilen gemakkelijk, worden snel boos en kunnen zich niet goed meer concentreren. En kinderen die zich terugtrekken die worden stil, sluiten zich af en worden onbereikbaar. Ze willen met rust gelaten worden, zijn snauwerig en prikkelbaar of neerslachtig.

Wat werkt bij hooggevoelige kinderen

Overprikkelde kinderen hebben behoefte aan ontspanning. Want in ontspanning worden pas al die prikkels verwerkt. En weet je wat zo mooi is? Van binnen weet je kind zelf het beste hoe hij ontspant. Maar dan moet het er ook nog even uitkomen natuurlijk. Gun jij je kind dat ie leert hoe hij zelf het beste ontspant? Zodat ie in plaats van overprikkeld ontspannen kan zijn? En dat jij zijn strategieën ook kent, zodat je echt kunt helpen? Jullie zijn van harte welkom waar we onder meer werken aan opkomen voor jezelf en grenzen aangeven. Want als je je grenzen kent, dan hoef je niet overprikkeld te raken.

Onzekerheid

Er komen in mijn praktijk een hoop tieners die zich erg onzeker voelen. In eerste instantie omdat ze erg opzoek zijn naar "wie ben ik". Mijn eerste stap is dan om ze te vertellen dat onzekerheid helemaal geen gevoel is. Onzekerheid geen gevoel?! Nope.

Onzekerheid is geen gevoel

Onzekerheid kan twee dingen betekenen: 1: je bent bang om iets niet te kunnen 2: je bent niet bang maar twijfelt over wat te doen. Soms zit er dus een gevoel van bang onder onzekerheid maar in veel van de situaties waarbij volwassenen en kinderen het over onzekerheid hebben, gaat het dus eigenlijk om twijfel. Twijfelen doe je met je hoofd en twijfels zitten in je gedachten. En die twijfels kan je hartstikke goed oplossen!

Gevoel van bang

Kinderen die een gevoel van onzekerheid ervaren (wat dus eigenlijk een gevoel van bang is) voelen zich vaak zo omdat ze de vaardigheden voor een specifieke activiteit nog niet hebben. Eén van de dingen waar ik mee aan de slag ga, is observeren; kijk eens goed hoe vrienden en klasgenoten het doen. Stap voor stap. Want observeren is toch wel één van de slimste manieren om te leren. Afkijken. De dingen die jij spannend / moeilijk / raar vindt eerst eens bij iemand zien. En het dan in de veiligheid van ons traject van coaching nadoen. En voor je het weet, zegt ook jouw onzekere tiener luid en duidelijk de kassajongen gedag of steekt zijn vinger op in de klas.

Twijfelgedachten oplossen

Sommige kinderen twijfelen zo vaak en veel dat ze er last van hebben. Kan jouw kind wel wat hulp gebruiken bij het oplossen van al die twijfelgedachten…? Ik begeleid jullie naar dichterbij het échte gevoel – wat onder de onzekerheid zit – en daarmee dichter naar een oplossing. Ik leer jou als ouder om slimme vragen aan je kind te stellen waardoor je ook thuis korte metten maakt met de twijfelgedachten.

Is het aanpakken van het gevoel van angst en twijfelgedachten wat jullie nodig hebben om de onzekerheid van je kind op te lossen? Neem contact met me op, dan maken we werk van meer en meer blije interactie tussen jou en je kind.

Zou je eerst zelf nog wat willen proberen…? Dan help ik jullie graag op weg met mijn 5 meest effectieve oefeningen voor meer zelfvertrouwen voor thuis: Boost het puberzelfvertrouwen

Ruzies

Ruzie, ruzie en nog eens ruzie. Naast ouder ben je nu dus ook… politie agent. Ruzies tussen broers & zussen… daar heb je helemaal geen zin in, toch? Jij wil dat er rust is in huis. 

Alle jongeren maken ruzies

Maken jouw kinderen ruzie? Gefeliciteerd! Je hebt een heel normaal kind! Door ruzie te maken leert je kind continu bij. Over zichzelf, over anderen. Ruzie is de brug tussen mensen die elkaar nog niet maar wel willen begrijpen. Want als die wens er niet is, waarom zou je dan ruzie maken…

Ruzies tussen broers & zussen is contact zoeken

Als je kind ruzie maakt met broers & zussen, dan is het eigenlijk bezig om contact te zoeken met de ander. Ik geef toe: het is een nogal vervelende en onhandige manier met het schreeuwen van scheldwoorden, het stuk maken van dingen of heel hard gooien met spullen. Ruziemaken kan je zien als een luie vorm van om hulp vragen. Je kind hoopt dat doordat ie ruzie maakt, die ander hem gaat geven wat hij nodig heeft: contact, luisteren, praten, vragen stellen, belangstelling tonen enzovoorts. 

ruzies tussen broers & zussen

Voor de meeste kinderen is ruziemaken dus een manier om contact te leggen. Een vervelende manier. Dus hoe zou het zijn als je op zoek gaat naar nieuwe mogelijkheden van contact leggen…? Een manier die de sfeer in huis en tussen jullie als huisgenoten verbeterd in plaats van verslechterd. Die zorgt voor de door jou zo verlangde rust in huis. 

Stappenplan voor rust in huis

Ik help je van het patroon van ruzies en politieagent spelen af. We maken onder andere een stappenplan met een heel klein aantal essentiële en hele praktische huisregels. 

Denk je nu, maar hoe dan…?

Lees je dit en denk je ‘ja Kel klinkt logisch, maar hoe dan…?’ Snap ik. Het is nogal een andere manier van omgaan met ruzies in huis. Ik weet zeker dat ik een antwoord heb op al je vervolgvragen over ruzies & huisregels en bied mijn meedenkkracht graag aan. Voel je welkom!

Weerbaarheid

Kinderen tussen de 8 en 21 jaar gaan groepjes vormen. Je herkent het vast van jouw puber. Het meidenvenijn. De jongens die wat relaxter zijn, maar toch ook echt hun groepjes vormen. En dat jouw kind zoekend is. Waar wil ik bij horen? En als ik weet waar ik bij wil horen, hoe kom ik er dan ook bij? Dikke kans dat kinderen in hun wens om erbij te horen over hun grenzen laten lopen. Dat heeft te maken met de fase waarin ze zitten want het is de fase van zelfstandiger worden ten opzichte van ouders en toenadering zoeken van leeftijdsgenoten. En dus ook de fase waarin weerbaarheid belangrijk wordt. In de puberteit zet deze trend zich verder door; jouw kind gaat zich meer en meer op vrienden richten en steeds minder op jou als ouder.

Weerbaarheid in vriendschappen

Jij merkt de verandering aan subtiele dingen. Zo wil hij bijvoorbeeld dagelijks afspreken met een jongen in de klas. De drukste en meest extraverte die er in de klas zit. Die helemaal niet bij jouw kind past en ‘m alleen leuk vindt als het hem uitkomt. Je kind laat over zich heen lopen, je ziet en hoort het aan alles. Je snapt er weinig van en stelt regelmatig kritische vragen over deze zogenaamde vriendschap. Als jouw kind tegen een gebrek aan weerbaarheid in vriendschappen aanloopt dan ga ik aan de slag met de gedachten & gevoelens rondom vriendschappen. We staan stil bij je gekwetst voelen als dingen anders lopen dan je eigenlijk wil. En over hoe dat bij het leven hoort. Als ouder leer ik je hoe je je kind ondersteunt met handige tips en de vaardigheid van erkenning, troost en realiteit bieden. Zo leert je kind dat angsten, spannende dingen proberen en ook verdriet rondom al die vriendschap-perikelen oké zijn, en hoe je er stapje voor stapje doorheen kan.

Zou je zelf aan de slag willen met het vergroten van het zelfvertrouwen van je kind…? Dat is namelijk stap 1 naar meer weerbaarheid. Speciaal voor jullie verzamelde ik mijn 5 meest effectieve oefeningen voor een zelfvertrouwen boost. 

Weerbaar in het kader van plagen… of pesten… op school

Ook op school kan het zo zijn dat je kind niet lekker in zijn vel zit. Een gebrek aan zelfvertrouwen door eerdere ervaringen met pesten, een gebrek aan conflictvaardigheden of het niet goed weten om te gaan met plagen of pesten… daar kan je je behoorlijk naar van voelen. Ik speel met jouw kind de triggersituaties uit. Geweldig! Zo kunnen we stap voor stap onderzoeken wat er nou precies gebeurt. En op zoek naar reacties die bij plagerijen en pesterijen wél werken. Ik werk aan psycho educatie van wat nu eigenlijk het verschil tussen plagen of wat pesten is. Zo ontdekt je kind dat er meerdere manieren zijn om plagen of pesten om te gaan die werken en een fijn gevoel geven.

Zelfbepalendgedrag

Stel je voor dat je als ouder merkt dat je tienerzoon, steeds vaker zijn eigen beslissingen begint te nemen. Hij kiest bijvoorbeeld zijn eigen kledingstijl, maakt zijn eigen plannen met vrienden en heeft zijn eigen ideeën over wat hij wil doen na zijn middelbare school. Als ouder vind je het soms lastig om te zien dat je puber zich meer onafhankelijk begint te gedragen. Je bent misschien gewend om betrokken te zijn bij zijn keuzes en voelt je nu soms overbodig of onzeker over hoe je het beste kunt ondersteunen.

Als ouder is het belangrijk om te onthouden dat het ontwikkelen van zelfbepalendgedrag bij tieners een natuurlijk onderdeel is van hun groei naar volwassenheid. Hoewel het soms moeilijk kan zijn om de controle los te laten, is het essentieel om jouw puber de ruimte te geven om zijn eigen beslissingen te nemen, fouten te maken en daarvan te leren. Op die manier kan hij vertrouwen opbouwen in zijn eigen capaciteiten en een sterke basis leggen voor zelfstandigheid en succes in de toekomst.

Grensoverschrijdend

Een situatie waarin zelfbepalendgedrag kan leiden tot grensoverschrijding waarbij jouw kind begint te bepalen zonder rekening te houden met de bestaande regels en afspraken binnen het gezin. Regels negeert en denkt dat deze niet meer op hen van toepassing zijn.

Is als ouder erg frustrerend. Je begrijpt dat ze meer autonomie willen, maar je vindt het belangrijk dat ze nog steeds verantwoordelijkheid nemen voor hun acties en rekening houdt met de grenzen die binnen het gezin zijn gesteld.

In deze situatie is het belangrijk om jouw kind in gesprek te gaan en haar te laten zien dat zelfbepalendgedrag gepaard moet gaan met verantwoordelijkheid en respect voor de regels van het gezin. Je kunt hen aanmoedigen om hun standpunten en wensen te uiten, maar ook benadrukken dat het naleven van de huisregels essentieel is voor een harmonieuze samenleving binnen het gezin. Door openlijk te communiceren en compromissen te sluiten, kunnen jullie samen een evenwicht vinden tussen de tieners behoefte aan autonomie en de noodzaak om de huisregels te respecteren.

Gaat het allemaal niet van zelf ?  Ik weet zeker dat ik een antwoord heb op al je vervolgvragen over dit gedrag en bied mijn meedenkkracht graag aan. Voel je welkom!

Zelfvertrouwen

Zo’n beetje alle ouders die bij mij komen, gunnen hun kind een hele hoop extra zelfvertrouwen. Logisch want met een gezonde dosis vertrouwen in jezelf wordt je leven een stuk fijner. En andersom levert te weinig zelfvertrouwen een hoop problemen op. Denk aan vaak verdrietig of boos zijn, veel piekeren, geen nieuwe dingen proberen, weinig zelfstandig zijn, complimentjes echt nodig hebben om iets gedaan te krijgen.

Zelfvertrouwen bij kinderen vergroten

Zelfvertrouwen klinkt soms als een grote geheimzinnige black box waar je als ouder van buitenaf weinig invloed op hebt. Niks is minder waar! Zelfvertrouwen groeit juist vrij gemakkelijk. Hoe?

• Zelf problemen oplossen… dat is precies datgene waar zelfvertrouwen van groeit;
  Welke dingen los jij als ouder voor je kind op die ie ook zelf kan…? Waarin heeft ie het echt nog nodig dat jij over een schouder meekijkt, en in welke dagelijkse situaties kan jij je kind wat meer loslaten?
• De valkuil van complimenten geven… stap er niet in;
  Complimenten van ouders aan kinderen over hun tekenwerk, schoolwerk of dat ze zo lief spelen met hun vriendjes zijn goedbedoeld maar niet helpend voor het zelfvertrouwen. Elke keer dat jij je kind op deze manier complimenten geeft, beoordeel jij je kind en wordt het gevoel van zelfverzekerdheid van je kind afhankelijk van jou en je complimenten. En dat gevoel werkt heel anders: dat komt van binnenuit.
• Het kennen van jezelf is van essentieel belang...  weten wat je capaciteiten zijn; Stel je voor dat de uitdagingen die je kind tegenkomt, een jungle zijn. En je puber worstelt, voelt zich onzeker en kwetsbaar, alsof het zonder zelfvertrouwen naakt ronddwaalt. Je zou kunnen denken: wie stuurt er nu iemand naakt de jungle in? Dat is inderdaad ondenkbaar! Naakt de jungle in gaan is gevaarlijk. Je zou er misschien wel nooit meer uitkomen. Daarom is het belangrijk dat kinderen zich bewust zijn van hun kwaliteiten en hoe ze die kunnen benutten. Moedig zijn, ontdekken, experimenteren, veerkracht tonen. Deze kwaliteiten van jezelf kennen is essentieel, want daarmee kun je al je problemen oplossen!